Papier filtracyjny podlega surowym kontrolom jakości. Jedną z najważniejszych procedur kontrolnych jest tak zwana próba pęcherzykowa (bubble test). Mówiąc w uproszczeniu, polega ona na nasączeniu testowanego papieru płynem o dokładnie zdefiniowanych właściwościach, a następnie poddaniu go różnym ciśnieniom kontrolnym.
Pierwszy pęcherzyk powietrza można w ten sposób matematycznie przyporządkować największemu porowi papieru. Pokrycie badanego przedmiotu pęcherzykami informuje o średnim rozkładzie wielkości porów.
Określa to zasada: „Duże pory wymagają niskich, a mniejsze pory większych ciśnień”. Metoda ta pozwała poza tym na pomiar różnicy ciśnień. Test jest dość prosty, a mimo to bardzo dokładny. Nie można przy tym jednak zapominać, że dostarcza tylko wartości porównawczych, odniesionych do innych papierów. Jako uzupełnienie w praktyce przeprowadza się jeszcze próby filtracji z użyciem cząstek kontrolnych (metoda bezpośrednia zgodna z normą ISO 5011). Poniższa ilustracja pokazuje sposób przeprowadzania prób współczynnika filtracji i chłonności elementów filtracyjnych.
Na podstawie uzyskanych w ten sposób wyników można dokładnie dobrać papier filtracyjny właściwy do danego przypadku zastosowania.
1 Rurka wlotowa
2 Wtryskiwacz pyłu
3 Obudowa dozownika pyłu
4 Rurka wylotowa
5 Miernik ciśnienia
6 Filtr bezwzględny
7 Miernik strumienia objętościowego
8 Sterownik strumienia objętościowego
9 Dmuchawa wyciągowa
10 Filtr